Maputo , Mozambique

Maputo , Mozambique
Vandaag beleven we weer een fantastische kleinschalige excursie , genaamd “lunch im bush “ . Maputo is de hoofdstad van het op een na armste land van de wereld Mozambique . Nelson Mandela heeft hier z’n tweede vrouw gevonden en heeft ook een huis in Maputo waar ze af en toe verblijven . Mozambique is een voormalige Portugese kolonie , en werd in 1975 zelfstandig . Toen brak er natuurlijk een burgeroorlog uit , die duurde tot 1992 en sindsdien wordt de toestand heel langzaam beter , maar van echte opbouw is weinig te merken .
Wij bezoeken een voormalige eucalyptus-plantage welke door Philippe Gagnaux en zijn familie wordt beheert . Philippe is een zoon van een Zwitserse dokter – missionaris die zich sterk politiek manifesteerde in Mozambique , en veel goed werk deed voor de inwoners . hij werd door kindsoldaten vermoord in de burgeroorlog , en in de voetsporen van zijn vader wil Philippe goed werk doen voor de bevolking en zet hier met zo’n 50 werknemers een wildpark op in een natuurlijke entourage . Wat hen aardig lukt , want het is hier schit-te-rend ! Wat je van de weg hier naar toe niet kan zeggen . . . . na een stukje verharde hoofdweg waar alles door elkaar loopt en rijd , slaan we een zandweg in , wat een hoofdweg blijkt te zijn , maar vol met kuilen dus rijden we niet harder dan 15 km. p/uur en zitten vaak met ons hoofd tegen het dak ! Het lijkt soms wel de zee met windkracht 12 , zulke golfpatronen . . . .Daarna slaan we een smallere weg in , 2 sporen met gras ertussen , keren is onmogelijk dus hopelijk geen tegenliggers wat ook niet gebeurd . Zo komen we eindelijk aan bij het paradijs en maken kennis met de familie die een uitgebreide lunch voor ons heeft klaarstaan . Op onze vraag of ze dit vaak doen , zo’n grote groep , blijkt dat er vorig jaar 2 groepen waren en dat wij dit jaar de vierde zijn . We hebben een prachtig uitzicht over de bush met hier en daar een zebra , enkele struisvogels en wat zebus . Als wildpark zijn ze nog niet zo ver verteld Philippe . . .We zitten lekker te lunchen in een heerlijke temperatuur van zo’n 30 graden onder zwarte muziek , als er plotseling 3 danseressen opduiken die een wervelende show opvoeren . Een van de meisjes wil Trijntje een hand geven , tenminste dat denkt ze , maar trekt haar mee , ze moet meedansen . Dat doet ze met volle overgave , maar tegen de atletische meisjes kan ze niet op die draaien als een gek met hun heupen en kontjes . Daarna springen er 3 mannen naar het “podium “en dezen zijn nog soepeler . Ze springen meters de lucht in en lijken wel van elastiek !! Geweldig . Na deze show nog wat rondgelopen en wat gepraat met Philippe en zijn sympathieke vrouw die ook veel belangstelling voor ons tonen , heel leuk . Na het afscheid weer terug langs dezelfde geweldige weg, overal weer zwaaiende mensen langs de kant , het is ongelofelijk , en stoppen in Maputo nog even om wat inkopen te doen op een “kunst markt “ met de ’s lands prachtigste houtsnijwerken , waar we een paar van kopen om de economie wat te spekken maar vooral ook omdat ze zo prachtig zijn . Als we als laatsten bij het schip arriveren wordt achter ons de loopplank binnen gehesen en vertrekken we meteen , op weg naar Richard’s bay in Zuid Afrika ! Safari !!!!
Tot dan . . . . .