Pebas , Peru

De ene dag heb je pech , de volgende geluk ….
Vandaag dus weer geluk want het is niet al te heet , hoewel toch zo’n 28 graden en we zijn vandaag in Pevas , Peru . Gisteravond passeerden we de grens op een drielandenpunt Brazilië – Colombia – Peru en nu zijn we in die laatste hoewel dat aan de kant van de Amazone niet direct opvalt . Alleen zijn er wat meer hutjes met rieten daken in plaats ven golfplaten …Pevas is een klein stadje bereikbaar via een weg (!) vanuit Colombia . We gaan voor anker op zo’n 2 km afstand van het stadje en zien meteen weer roze dolfijnen . We zijn iets te vroeg zodat we wat meer tijd hebben om aan wal door te brengen . We hebben de derde tender te pakken dus staan al vrij snel op het droge , d.w.z op een ponton waarop tientallen blije kinderen ons verwelkomen …. Aan de waterkant staan veel armoedige houten huizen op palen , en varen kano’s heen en weer . De Peruanen zijn heel vriendelijk en zwaaien en groeten , er gebeurd eens iets in het stadje . Kinderen vliegen constant om je heen en willen op de foto , ze maken er gewoon een sport van …We moeten een trap beklimmen om in het hoger gelegen gedeelte te komen , hier ook schamele hutten , alles van hout , maar overal vriendelijke mensen . Zij zijn een “bezienswaardigheid “voor ons maar wij voor hen . Een oudere vrouw pakt Trijntje haar blonde haar voorzichtig beet en voelt of het echt is : dat is het !!!! Toeristen komen hier heel weinig , vandaar …Hoe “hoger “je komt hoe luxer de huizen , hoewel je dat luxe met een korreltje zout moet nemen …. Bij ons zou het nog een achterstandswijk zijn . Wat opvalt is dat je overal vogelgeluiden hoort , geluiden die wij niet kennen . Als we ons erop concentreren zien we ze ook her en der vliegen tussen de bomen , soms met prachtige kleuren . Ook kolibries zie je in de bomen zenuwachtig heen en weer schieten ….We gaan een bezoek brengen aan een kunstschilder genaamd Francico Grippa . Hij woont in een heel apart huis bovenop een heuvel en we moeten een aantal trappen beklimmen . Francico is geboren in 1942 en naar Amerika verhuisd om te studeren . later is hij weer teruggekeerd naar Pevas om een huis en atelier te bouwen en zich in dienst te stellen van de arme bevolking …We bereiken het geheel van hout gebouwde huis , en kunnen alles bezichtigen , zijn atelier , werkplaats en een expositie . Verder is het huis uitgerust met een uitkijktoren die we natuurlijk beklimmen . Aldaar een prachtig uitzicht over de schitterende natuur en rivier . Alles is nogal krakkemikkerig maar gelukkig , we leven nog , dus…..Zijn werk is mooi en kleurig , vooral veel Denen kopen een schilderij ( ? ) Wij gaan weer het stadje in en vragen ons af wat de mensen nu zoal doen en waar ze van leven . Er zijn natuurlijk een paar winkeltjes , er zijn vissers en er is een marktje …. Ook wordt er wat groente verbouwt en zie je af en toe een jager . We zagen een “scheepswerfje “waar een kano werd gebouwd maar de meeste mensen zitten wat voor hunhuisje en kinderen spelen . Wel zagen we een school . Een groepje vrouwen was aan het volleyballen en jongens aan het voetballen . Andere kinderen renden een heuvel af waarna één jongetje in een stroompje viel en onder de drek weer overeind kwam . Een ander groepje stond daarom te gieren en zich te verkneukelen ….. Kortom , het leven kabbelt zich volgens ons hier wat voort , ze behoeven niet zo veel . Auto’s zijn hier niet , ondanks die weg . Als taxi : brommers met een karretje . Na zo’n 3,5 uur houden we het voor gezien en lopen weer terug naar de tenderplaats . Hier is het onderhand een drukte van jewelste …. Veel mensen en vooral kinderen die op de foto willen en vrouwen die iets willen verkopen . Niet opdringerig , hoewel ze wel om je heen drommen . Trijntje koopt een soort van handtasje en heeft wel 50 kinderen om zich heen . Een oude man wil ook zo’n tasje maar heeft geen geld meer dus kopen wij één voor hem . Hij zal vannacht niet slapen zegt hij om ons gezicht niet te vergeten vanwege de schuld …..Zal wel meevallen hopen we ! We hebben de laatste tender en bij het schip gekomen zitten er allemaal kano’s in ons vaarwater die nog een graantje mee willen pikken , een vrouw houd zelfs een levende kip omhoog , ja wat moet je daar nou mee…… . We hadden een ontzettend leuke dag en hebben ons zeer vermaakt . Met een prachtig ondergaande zon vertrekken we en gaan op weg naar Iquitos waar we morgenvroeg zullen aankomen .
Groetjes !!